krisismas

si ronron ay kapatid ni rey. Isa syang juice-maker sa isang Lebanese resto dito sa Riyadh na nasa unang palapag ng building kung saan ako dating nagtatrabaho pilang isang news reporter ng isang English newspaper sa Saudi Arabia

Si rey ang kontratista noong ginagawa pa lang ang resto. Nakilala ni rey ang may ari at napakiusapan nya na kunin bilang isang crew sa resto si ronron.

Nakailang taon na rin si ronron sa trabaho nya sa resto at kahit nag-umpisa sa maliit na sahod ay nakapagpapatayo na si ronron ng kanyang sariling bahay sa isang 600 square meter na lupa na nabili nya sa gensan.

Noong martes ay umuwi si ronron upang maranasan nya ang magpasko sa pilipinas. Dumaan sya sa Davao upang ihatid ang padala kong 3 celfun, isang converse na sapatos, pantalon, t-shirt, usb flash drive, at relo para sa mga mahal ko sa buhay.

Kinabukasan ay tumuloy na si ronron sa gensan upang sorpresahin ang kanyang mga magulang, mga kapatid at mga pamangkin.

Ang pagkaalam ko, sa lingo dapat ang welcome party ni ronron. Isang malaking baboy ang nakahandang katayin.

Ngunit byernes ng umaga nakatanggap ako ng txt message kay ronron.

“wat a life. Abi nimu hadlok kaau. Giatake si papa, unya nabusdak iya ulo sa floor daghan kaau dugo ako gihatod sa doctor amo giadmit . hay,” (what a life. Alam mo, inatake si papa. Napalo ang ulo nya sa sahig. Andaming dugo. Hinatid ko sa doctor. Pinaadmit naming. Hay.)

Tinawagan ko si ronron.

“kahuhubad ko lang ng damit kasi galling nga ako sa byahe. Nagbubukas na sila ng beer. Si papa ay nakaupo sa sofa pero nakita kong nakayuko. Mayamaya, nahulog na sa kinaupuan at napalo ang ulo sa sahig,” kwento ni ronron.

“Nakarating akong hospital na walang damit at puro dugo ang katawan ko,” sabi ni ronron.

Kanina, sabi ni ronron, ubos na ang budget nya na pampasko.

Mahigit 20 mil na ang hospital bill ni ronron. Medyo ok na naman si papa nya at planong ilabas na ni ronron sa hospital.

Ang sabi ko na lang kay ronron, hayaan na lang nyang dumaan ang pasko na di magarbo.

“kaya nga si Jesus pinaganak sa sabsaban kasi wala silang pera at bahay na mapanganakan ni Maria,” ang tangi kong nasambit sa kaibigan ko.

Ewan ko kung nakapawi yun sa nakikita kong hinagpis sa mukha ni ronron.

papa huli

May nabasa akong balita. Eto yun.

PSG detains OFW for flashing anti-Chacha sign
12/14/2008 | 10:49 PM

MANILA, Philippines – A Migrante spokesman was briefly detained on Saturday by Presidential Security Group (PSG) members traveling with the President in Qatar because he flashed a placard with the message "No to Cha-cha." The detention was condemned by a Filipino workers' group as harassment and a violation of freedom of speech.

The PSG members detained Ricardo de Jesus, the Migrante spokesman in Qatar, during the meeting of President Gloria Macapagal Arroyo with the Filipino community there.

The condemnation was issued on Sunday by the Kapatiran sa Gitnang Silangan (KGS), an affiliate of Migrante International based in Riyadh, Saudi Arabia.

De Jesus, who also heads the Crisis Committee of the Filipino Community Alliance in Qatar, was only released when other Filipino community leaders intervened.

The KGS blames Arroyo, the PSG, and Philippine Embassy officials, led by Ambassador Isaias Bigornia for the harassment and violation of the right of De Jesus to free expression on a current Philippine political situation.

De Jesus has been urging the Philippine government to protect the welfare of Filipino migrant workers, particularly those recently retrenched brought about by the effects of the global economic meltdown.

"Apparently, the Arroyo administration is more keen on extending its presidential term by changing the Constitution than extending assistance to distressed Filipino workers abroad by silencing those that oppose moves to amend the Philippine Constitution," KGS said in a statement.

KGS also stressed that there are some 70 Filipino workers languishing in Doha deportation cells that Arroy is keeping quiet.

The OFW alliance belies the Philippine Embassy's labor officials' claims that Filipino workers that ran away from their problems with Qatari employers and sought embassy assistance are immediately repatriated and given government livelihood programs.

"The distressed workers are only brought to rot inside Doha deportation jails but not immediately sent home," De Jesus said following his release, which greeted with applause by the Filipino community. - D'Jay Lazaro, GMANews.TV


Natuwa ako na nainis. Pero ng matandaan ko ang pangalan ng OFW, di ko malaman ang aking gagawin. Naalala ko si Mugen sa opinyon nya tungkol sa pagmumura ni Mar Roxas noong Biyernes sa Makati anti cha-cha rally.

Paano naman kasi ang gagawin mo kung ang hinuli ay jowa mo?

Pakisagot Mugen. Ano ang gagawin mo?

Buti na lang laya na si Papa.

buhay ofw

Dumating na si rey galling pinas. Halos magkasabay kaming nagbakasyon ni rey last july. Isang oras at kalahati lang ang pagitan ng flight namin. Bago nito, halos magkasabay din kaming nahirapan ni rey na makakuha ng exit re-entry visa dahil di pa kami tapos na malipat sa aming mga sponsor pero nagawan din eto ng paraan kaya kami nakauwi.

Agosto pa ako bumalik dito sa Riyadh pero si rey ay inabot ng disyembre.

Masaya ako kay rey. Matagal tagal din nagkwento si rey tungkol sa bakasyon nya. Inalam ko kung anong nangyari pagdating nya kasi di niya pinaalam sa pamily anya na uuwi sya pagkatapos ng malapit apat na taong paghahanapbuhay dito sa Riyadh.

Tatlong beses na kasing nabulilyaso ang uwi ni rey. Meron pang streamer noon at mga baloon na welcome message ng pamilya nya sa kanya noon pero di natuloy ang kanyang pag uwi kasi nga walang exit re-entry visa. Tatlong beses din nag dispedida noon si rey dito na nauwi lang sa hinagpis.

"takbuhan palabas ng bahay ang dalawa kong binata at laking gulat ko na napakalaki na nila. Mas matangkad na sila sa akin at sa bumbunan ko na sila humalik,” kwento ni rey sa akin.

Titser sa gensan si rey pero mas minabuti nyang magtrabaho sa isang construction firm dito sa Riyadh.

Si rey ang palaging tumutulong sa akin tuwing kailangan ko ng sasakyan sa paglipat ng bahay at kung may aayusin sa aking sasakyan.

Malaki ang utang na loob ko kay rey at kahit wala akong naiabot na pambyad ay sadyang mabait si rey.

‘mabuti at nakauwi ako. Nakita ko at naramdaman ang hirap ng aking pamilya. Talaga nga palang kulang ang $400 na buwanan kong padala. Sa pamasahe, baon ng 2 kong nasa kolehiyo at 2 pang nag aaral, labada, kuryente at pagkain ay talaga nga palang kapos,” kwento ni rey.

Nakita ako yung double bed ng 2 kong binata na ang taas ay halos dikit na sa yero. Mainit.

Bumili noon ng 3 plywood ang misis ko at pinako na lang diretso sa kahoy na pinagpakoan ng yero sa may sala. Doon naglalagi ang aking buong pamilya dahil medyo lumamig sa p laywood na kisame.

Walang sinayang na araw si rey. Bumili sya agad ng mga kahoy at plywood. Sya na mismo ang gumawa ng kisame sa bahay nya. Ang 2 karto ay di nya lang nilagyan ng kisame kundi nag double walling na rin sya sa mga kwarto. Pinasok na nya ang mga kuryente na dati ay naka staple lang. binili nya na rin ng tig iisang walling fan na nilagay nya sa double bed ng kanyang mga anak.

“masaya. Katulong ko ang mga anak ko sa pagayos ng bahay naming. Pati yung bunso ay mag paint roller din sya at tumulong sa pagpintura. May mga cabinets na rin akong ginawa para sa mga anak ko kaya gumanda na ang loob ng bahay,” ang kwento ni rey.

Gwapo ang mga anak ni rey, si boboy at si junjun. at kasama palagi sa pagsimba bawat linggo ng buong pamilya.

Si junjun ay SK scholar samantalang si boboy ay mahilig sa basketball. Pareho silang civil engineering ang kurso.

Binili rin ni rey ng motorbike ang kanyang mga anak upang maghatid sa kanyang mga kapatid sa eskwela.

ngayong andito na si rey, balik hanap na naman sya ng pera sa trabaho at pilit humataw upang may maipadala sa pagdating ng pasko.